Była jak samotny, roześmiany anioł, unoszący się nad powierzchnią ziemi, zachwycony, że może latać, a jednocześnie cierpiący na samotność.

Carleigh Aurora Haggerty 

Urodzona letniego wieczoru trzydziestego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego roku w amerykańskim Norfolk, jako druga z kolei córka pary szanowanych lekarzy-kardiologów: Jennifer i Georga Haggerty. Młodsza siostra zamordowanej przed dwoma laty Berenice oraz studiującego już Jaggera. On choisit ses amis, on ne choisit pas sa famille.

Pozornie niewinna duszyczka. W rzeczywistości jednak mała intrygantka zamknięta w swoim własnym świecie marzeń. Władcza, beztroska, przebiegła, skryta, słodka, mściwa, egoistyczna oraz pełna zabójczej hipokryzji biseksualistka, bez większego problemu wzbudzająca bezgraniczne zaufanie w ludzkich sercach.

I: Czasem marzę, że jestem Audrey Hepburn.(...) czuję wtedy, że mogłabym zmierzyć się z całym światem.

Nie wiem, od czego zacząć, ponieważ do opowiedzenia jest tak wiele, a czasu jakby zawsze za mało. Pewnie nikogo z was już to nie dziwi - w życiu rodziny Haggerty narobiło się przez ostatnie dwadzieścia cztery miesiące naprawdę wiele zamieszania. Można by z powodzeniem napisać o nim książkę, która wśród opinii publicznej zyskałaby miano bestselleru i pobiła na głowę najbardziej wyszukane historie świata, jeśli ktoś oczywiście darzy sympatią łzawe dramaty i podnoszące ciśnienie w żyłach biografie. Nieprzespane noce spędzone na ciągłym rozmyślaniu oraz wzajemne pretensje kierowane za pośrednictwem ostrych słów w końcu musiały spowodować nagły, lecz i spodziewany rozłam rodziny. Chociaż ten bez cienia wątpliwości nastąpił już o wiele wcześniej, w momencie, kiedy Berenice zaginęła. Carleigh była wtedy stanowczo zbyt młoda, aby cokolwiek rozumieć z wydarzeń owej feralnej nocy, jednak z biegiem upływu dni i miesięcy głupie nadzieje na wyrwanie się koszmaru głęboko przepadły, dając niezaprzeczalny znak na to, że ona już nie wróci. Tym razem nie bawiła się, jak to najlepiej umiała robić, ale wpadła we własną pułapkę bez wyjścia - została zamordowana.

Dziś na półce nocnej w pokoju najmłodszej latorośli stoi zakurzona fotografia przedstawiająca trójkę roześmianego rodzeństwa wypoczywającego przed wielkim domem w Los Angeles, gdzie, co roku spędzali wspólne wakacje u dziadków wraz z zapracowanym rodzicami. Zabawne, jak już wtedy się od siebie różnili - wystarczyło tylko spojrzeć na Jaggera, szczerbatego i uroczego postnika z wymalowanym od ucha do ucha uśmiechem na pucułowatej buzi czy Nice, małą damą z wysoko zadartym podbródkiem. Pośród nich siedziała ta najmniejsza i najdrobniejsza istotka o najbardziej niewinnych i hipnotyzujących oczach. Ale sielankowy obraz odszedł w zapomnienie dawno temu, wszystkie inne drobiazgi zresztą też ukryto na strychu. Tylko ten jeden pozostał nietknięty, jakby jego trwała obecność zapewniała ulgę i wytchnienie.

Matka po odnalezieniu ciała swojej starszej córki przez dłuższy czas nie wychodziła z pokoju, wszystkie sprawy związane z policją i mediami naturalnie załatwiał ojciec, który również nie przejawiał z tego powodu zbyt wielkiego entuzjazmu, ale na nogach trzymał się o wiele lepiej, niż jego zmizerowana żona. Jagger korzystając z okazji, w ogóle nie pokazał się w Fairfax, prawdopodobnie cierpiąc w samotności, jak to miał zwyczaju od bardzo dawna, zaś Carleigh? Carleigh snuła się, niczym cień, przejmując opiekę nad codziennymi obowiązkami, mając cichą nadzieje, że tym samym zapewni sobie uznanie w oczach bliskich. Kiedy to głowa rodziny, Georg z powrotem rzucił się w wir pracy, objęła rodzicielkę troskliwą opieką, zwalając tym samym szkołę i zaniedbując towarzyskie kontakty. Nie czuła się jednak winna, co najwyżej odrobinę zagubiona w swoim nowym życiu, w którym nie znalazło się ani trochę miejsca na śmiech czy łzy. Nieustępliwa tęsknota za Berenice robiła swoje. Myślała, że uda jej się zbawić świat jednym skinieniem palca - niestety, przeliczyła się. 

Jeszcze w okresie wczesnego dzieciństwa żyła w cieniu siostry i nigdy specjalnie jej to nie przeszkadzało. Nie potrzebowała błysku fleszy i owacji na stojąco, by czuć się dobrze w towarzystwie, a nawet jeśli czasem bywało inaczej, w miarę szybko ostatecznie utwierdziła się w przekonaniu, jak niewiele podobna egzystencja jest warta. Ona posiadała swój osobisty światopogląd. Często w późniejszych latach bez wahania wyrażała dezaprobatę do poczynań Berenice, na którą chyba, jako jedyna z bliskich osób miała dostateczny wpływ, lecz też najwyraźniej niewystarczający, skoro ta nigdy nie dała po sobie poznać zmiany. Pragnienie władzy oczywiście pojawiło się z czasem; Carleigh nigdy otwarcie nie przyznawała się do słabości, bo we własnych myślach uwielbiała niekiedy kreować się na osobę znacznie rozsądniejszą, niż można by początkowo przypuszczać.  

Wszystkie negatywne emocje wypełzły na wierzch dopiero po pogrzebie. Wyczuwalna żądza zemsty, a także wielkie rozgoryczenie same w sobie nie dawały jej spokoju; przez wiele dni szukała ukojenia. Bezskutecznie. 

II: Dajcie jej drinka i papierosa, a będzie szczęśliwa w każdym towarzystwie.

Charakter młodej Haggerty jest nieprzeciętnie skomplikowany. Zatem jeśli spodziewasz się za chwilę przeczytać tu kilku zdaniowy tekst, opisujący go w samych cukierkowych superlatywach - lepiej sobie odpuść i odejdź zanim całkiem się rozczarujesz. Bowiem nie do Ciebie został skierowany. Żeby lepiej poznać jej osobowość trzeba po prostu umieć się wczuć w sytuacje i nie oczekiwać zbyt wiele po tak niewinnej panience ze zdjęć, jaką z całą pewnością jest Carleigh. Poza tym nie ulega wątpliwości, że sprawia ona dosyć błędne wrażenie spokojnej dziewczyny; oczy ma z lekka błyszczące, rysy twarzy delikatne, a wokół roztacza aurę tajemniczości i delikatności, przez którą bardzo ciężko przejrzeć na wskroś jej intencje. Swoim osobistym urokiem dotknie praktycznie każdego, a gdy trzeba - posunie się i  dalej. Niesłychanie sprytna to bestia, niecofająca się dosłownie przed niczym, by dopiąć celu. Mała księżniczka, gubiąca się już we własnych intrygach. Nie dopuści cię do siebie, nie da powodów, dla których mógłbyś pozostać przy niej dłużej, jeśli wcześniej nie udowodnisz, że na to zasługujesz.

Zawsze dostawała to, czego chciała jednak w porównaniu do Berenice znacznie subtelniejszymi i mniej otwartym sposobami, zapewniając sobie aprobatę społeczeństwa. Nigdy nie brakowało jej z tego powodu szczęścia w życiu, po prostu nie istniały rzeczy, przed którymi mogłaby się niespodziewanie cofnąć. Nie umiesz zrobić pracy domowej z matematyki, potrzebujesz szybkiej podwózki do domu albo nie wiesz czy masz szanse u tej dziewczyny bądź chłopaka z naprzeciwka? Nie martw się, pomoże ci z szerokim uśmiechem na swoich ponętnych ustach, lecz w przyszłości nieoczekiwanie odbierze nieoczekiwaną zapłatę za oddane przysługi. W końcu obrała zupełnie inną taktykę gry, niż zmarła siostra. Carleigh doskonale wie, jak być przyjaciółką wszystkich i odnosić przy tym korzyści.

Bardzo długo pracowała na wizerunek grzecznej dziewczynki. Prawdę powiedziawszy, tylko dzięki niemu może niezauważenie oddawać się nocnym rozrywkom bez konieczności płacenia słonej ceny za zmarnowaną reputacje. Albowiem jest prawdziwą mistrzynią złotego kamuflażu. Do perfekcji opanowała pozorną sztukę ukrywania własnych wad i dziwactw, nie chcąc przysparzać rodzicom złej opinii, jakoby ich mała córeczka miała być biseksualistką oraz nimfomanką. Prawdę o sobie po prostu zręcznie ukrywa; wiedzą o niej tylko nieliczni. Nie myśl jednak, że przez przygodny seks dziewczyna ta otworzy się przed Tobą i zyskasz coś na kształt jej uznania. Aż tak naiwna nie jest. Często oddaje się też imprezom, lecz pije i pali tylko okazyjnie. Owe używki niestety nie dostarczają jej ani ulgi, ani zadowolenia. To tylko marna wymówka dla towarzystwa. 

Jest dość impulsywna. Łatwo wpada w gniew i bez większego powodu się denerwuje. Nienawidzi, gdy coś idzie nie po jej myśli, czyniąc wówczas pretensje do całego świata i co ciekawe awanturę jest w stanie rozpętać nawet pośrodku szkolnej stołówki, nie bacząc na dużą ilość gapiów. Złe emocje jednak szybko przechodzą, a na słodkiej, dziewczęcej twarzyczce pojawia się urokliwy uśmiech. Wśród niczemu winnych ludzi uchodzi za sympatyczną i nieśmiałą dziewczynę. W rzeczy samej Leigh jest nawet odrobinę gadatliwa; uwielbia opowiadać o mało istotnych sprawach, doradzać, bądź wysłuchiwać cudzych problemów, lecz rzadko odkrywa przed kimś swoją prawdziwą naturę, czyniąc się bardziej tajemniczą istotą.

Niezbyt wylewna, za to przebiegła. Z uczuciem odnosi się tylko do osób, które naprawdę coś dla niej znaczą. Takich na całej kuli ziemskiej jest niestety nie wiele, lecz jej to jakoś specjalnie nie przeszkadza, kiedy wie, że z kolei dla innych jest kimś o wiele ważniejszym. Uwielbia wykorzystywać taką przewagę sytuacji, lecz tylko do czasu, ponieważ sumienie przeważnie intuicyjnie nie pozwala na dalsze działanie. Już dawno przeszła etap czarnej rozpaczy, z którym uporała się po stracie starszej siostry. Nie widzi sensu w wylewaniu łez, gdyż pamięć o Berenice najzwyczajniej w świecie ich nie potrzebuje.
Carleigh nigdy nie zaznała cieplejszych uczuć z otoczenia rodziny, dlatego jej podejście do ludzi oraz świata jest właśnie takie i nie zapowiada się, aby w najbliższej przyszłości uległo zmianie. Jedynej istoty, dla której mogłaby zrobić absolutnie wszystko, a przede wszystkim się zmienić - pozbawiono ją.

III: Właściwie to wyglądała lepiej niż modelka, bo nie starała się dobrze wyglądać – taka po prostu była. 

Nie jest długonogą blondynką z piersiami wylewającymi się poza dekolt bluzki. Uwiedzie cię jednak swoim pięknym oraz uroczym śnieżnobiałym uśmiechem, słodkim melodyjnym głosikiem oraz intrygującym błyskiem w intensywnie orzechowych oczach, które zależnie od humoru zmieniają nierzadko barwę na bursztynową. Jej kruchość oraz czysta niewinność ukazana w zgrabnych ruchach zwrócą Twoją uwagę tuż przy pierwszym spotkaniu. Żywym ogniem zapragniesz jej dotknąć, jednakże sprytniejsza nagle odsunie się o Ciebie i pozostawi cichy niedosyt, który z każdym kolejnym dniem będzie niespodziewanie rósł w siłę aż w końcu popadniesz w obłęd lub zwyczajnie wrócisz i zdobędziesz jej uwagę. Mała laleczka o alabastrowej cerze oraz włosach ciemnych i długich, przy końcówkach zwijających się w nieforemne loki. Zupełnie różna od siostry. Świeższa.

Carleigh mierzy sobie mniej więcej sto sześćdziesiąt dwa centymetry wzrostu, z których wydaje się być ostatnio niesamowicie dumna, lecz z dystansem prezentuje własne atuty, gdyż nie jest zwolenniczką zbytniego rzucania się w tłumie i ściągania na siebie ciekawskich spojrzeń. Ewidentnie jednak dba o swoje ciało i trudno to przeoczyć. Jest w rzeczy samej bardzo drobna, ale nieprzesadnie chuda. Bardziej pasowałoby tu określenie szczupła. Wszystko to zawdzięcza tańcu i codziennemu porannemu bieganiu.

Często nosi zwiewne sukienki w kwieciste wzory, bądź nakłada na siebie inne kobiece stroje, aczkolwiek najbardziej ze wszystkich szczerze nienawidzi szpilek. Preferuje buty na płaskiej powierzchni. Czuje się w nich pewniej.

IV: Podsumowując.  
Osiemnastoletnia Amerykanka. Uczennica przed ostatniej klasy Fairfax High School. Niespełniona tancerka. Rodzona siostra zamordowanej Berenice, przynależąca do paczki czterech przyjaciółek, próbujących na własną rękę rozwiązać tajemnicę zbrodni.

 * Nienawidzi mężczyzn, boi się ich, dlatego by wyleczyć stare rany skrzętnie wykorzystuje słabości, jakimi zostali obdarzeni przez Matkę Naturę.
* Nigdy nie była zakochana. Ludzie dotychczas zwykli traktować ją, niczym przemiłą zabaweczkę, po czym niespodziewane odrzucać w kąt, toteż przyrzekła sobie odpłacać im tym samym.  

 

Powiązania 

**

Wątki, wątki, wątki. Pisać <3